توجه به عنوان زندگی در منزل های مجردی و زیاد کردن میل به تجرد از سوی جوانان، نخستین بار در سال 87 با صحبت های «مجید امیدی»، مدیر وقت حوزه فرهنگی اجتماعی شرکت مل
مجردها خوشبخت هستند؟
عبارات مهم : زندگی
توجه به عنوان زندگی در منزل های مجردی و زیاد کردن میل به تجرد از سوی جوانان، نخستین بار در سال 87 با صحبت های «مجید امیدی»، مدیر وقت حوزه فرهنگی اجتماعی شرکت ملی جوانان و ارائه آمار زیاد کردن 27 درصدی منزل مجردی در کشور شروع شد. این خبر همان وقت تصویر العمل های بسیاری را میان مسئولان برانگیخت، ولی بعد از مدتی مسکوت ماند. همچنین بر مبنای گزارش سال 89 شرکت ملی جوانان، ۳۰ درصد از جوانان 6 کلانشهر «تهران»، «مشهد»، «شیراز»، «اصفهان»، «تبریز» و «اهواز»، زندگی مجردی دارند که آسیب های زیادی را بر فرد و جامعه تحمیل می کند.
مجردها خوشبخت هستند؟
عدم میل به به تشکیل خانواده و محدود شدن آزادی از جمله دلایلی است که امروزه در فکر بعضی جوانان نفوذ کرده و باعث شده است است آنها «تجردزیستی» را به زندگی درکنار خانواده ترجیح دهند.
همچنین رعایت نکردن عواملی مانند طرح آمایش سرزمینی دانشگاه از جمله مواردی است که به زندگی مجردی جوانان دامن می زند و باعث می شود فرد در ابتدای راه جوانی تجربه تنهایی زندگی کردن و تنهایی با پرسشها زندگی دست و پنجه نرم کردن را کسب کند.
توجه به عنوان زندگی در منزل های مجردی و زیاد کردن میل به تجرد از سوی جوانان، نخستین بار در سال 87 با صحبت های «مجید امیدی»، مدیر وقت حوزه فرهنگی اجتماعی شرکت مل
آمارهای تازه نشان می دهد که جوانان دیگر تمایلی به ادامه زندگی با خانواده های خود ندارند و تلاش می کنند به تنهایی یا با چندینه نفر از دوستان خود زندگی کنند و در بعضی مواقع به دیدار والدین خود بروند.
سن بالای ازدواج، تحصیل در شهرهای دیگر، تفاوت سنی بین والدین و فرزندان، نبود تعاملات دوطرفه در خانواده ها، زیاد کردن آمار طلاق و… از دلایلی است که جوانان جهت داشتن یک زندگی مجردی عنوان می کنند.
هر کدام از موارد اوج می توانند دلیلی جهت تنهایی زندگی کردن باشند، ولی در شرایط استثنا! هنگامی که پدیده ای در جامعه شیوع پیدا می کند و فراگیر می شود یعنی یک جای کار می لنگد و این به اصطلاح راه حلی که در بعضی موارد «خوب» است تبدیل به معضل می شود و جامعه نگاه «بد» به آن دارد.
مجردها خوشبخت هستند؟
«فرهنگ» و «اقتصاد» دو عامل زندگی مجردی
سیدحسن حسینی، جامعه شناس و استاد دانشگاه پایتخت کشور عزیزمان ایران در گفت وگو با «فرهیختگان» با اشاره به علل پیدایش زندگی مجردی در جامعه اظهار کرد: «در دوران مدرن یعنی آخرهای قرن 19 میلادی و ابتدای قرن 20 میلادی بعد از اینکه جامعه صنعتی شد و اقتصاد و روابط اجتماعی و الگوی های فرهنگی متنوع شد یک سری تغییرات در خانواده ها ایجاد شد.»
توجه به عنوان زندگی در منزل های مجردی و زیاد کردن میل به تجرد از سوی جوانان، نخستین بار در سال 87 با صحبت های «مجید امیدی»، مدیر وقت حوزه فرهنگی اجتماعی شرکت مل
وی افزود: «روابط افراد در خانواده بیش از آنکه به منابع اقتصادی داخلی مربوط باشد به روابط اقتصاد خارجی مربوط هست؛ یعنی ما در این عرصه به اقتصاد اجتماعی رسیده ایم و شرایط اقتصادی فرزندان به شرایط اقتصادی خانواده هایشان گره نخورده است.»
این استاد دانشگاه با اشاره به تشریح شرایط اقتصاد اجتماعی گفت: «به طور مثال شما می روید و در شهر دیگری درس می خوانید و در آنجا هم می توانید شغلی مناسب با درآمدی قابل قبول پیدا کنید و به دور از خانواده به ادامه زندگی خود بپردازید.»
مجردها خوشبخت هستند؟
حسینی تصریح کرد: «زندگی مجردانه یعنی یک نفر زیر یک سقف تنها زندگی کند؛ این فردمی تواند دانشجوی شهر دیگری یا فردی که طلاق گرفته یا جوانی باشد که به دنبال کار به شهر دیگری آمده یا هر قشر از جامعه را به خود تخصیص داده شده است دهد که متاسفانه این آمار در شهرهای بزرگ زیاد از شهرهای کوچک است.»
این جامعه شناس با اشاره به دلایل مستقل شدن جوانان، می گوید: «مستقل شدن دو علت عمده دارد؛ فرهنگ یکی از آن دلایل هست، اختلاف سنی بین والدین و فرزندان زیاد است و در بعضی زندگی های فعلی می بینیم که جوان 30 ساله نمی تواند خانواده خود را تحمل کند و متقابلا خانواده هم نمی تواند خواسته ها و رفتارهای جوانش را درک کند، اینجاست که اختلاف تفکرات و رفتارها نمود پیدا می کند و زندگی در زیر یک سقف جهت طرفین دیگر امکان ندارد.»
وی ادامه داد: «مبحث شغل و شاغل بودن که علت دیگر میل به افراد به زندگی مجردی تلقی می شود در دنیای فعلی تعریف متفاوتی به خود گرفته است و فرد هرقدر که به شغلش اهمیت دهد و خود را وقف شغل کند باارزش تر است و جایگاه شغلی بهتری دارد. همین امر باعث می شود که به طور مثال هنگامی که زن یا آقایی می بیند وجود فرد دیگری در زندگی به شغل او لطمه می زند، جهت از دست ندادن جایگاه اجتماعی خود، آن فرد را کنار می زند و از بین شغل یا همراه زندگی، شغل را گزینش می کند.»
این استاد دانشگاه با اشاره به زیاد کردن آمار زندگی مجردی در جامعه گفت: «متاسفانه این پدیده اجتماعی به وجود آمده و در حال گسترش هست؛ مجردهایی هستند که ازدواج نکرده اند و مجردهایی هستند که بعد از ازدواج باز هم ترجیح می دهند زندگی مجردی را گزینش کنند.»
حسینی خاطرنشان کرد: «جامعه با نداشتن برنامه هایی جهت آینده جوانان خواسته یا ناخواسته «زیست مجردانه» را جهت کودکان در محیط های خانوادگی رقم می زند و زمانی که یک کودک می بیند برادر یا خواهر بزرگ تر خانواده جهت کسب درآمد یا تحصیل به شهری دیگر می رود، او هم خواسته یا ناخواسته با این نظر بزرگ می شود.»
این استاد دانشگاه در آخر تاکید کرد: «بالا رفتن سن ازدواج و عادت به تنهایی زندگی کردن هم از دیگر عواملی است که می تواند به این معضل دامن بزند.»
تعریف ما از منزل مجردی، زیستِ تنهای یک فرد است
محمدتقی کرمی، عضو هیات علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبایی در تعریف تک زیستی و زندگی مجردی در گفت وگو با یکی از رسانه ها اظهار کرد: «تعریف ما از منزل مجردی، زیست تنهای یک فرد هست، بدون اینکه جهت آن یک نقطه نهایی تعریف کند. در واقع تک زیستی و زندگی مجردی، افقی غیر از زندگی در تنهایی ندارد و فرد حالت منتظر نخواهد داشت؛ یعنی نمی گوید دو سال سربازی است و تمام می شود یا چهار سال دانشگاه است و تمام می شود، یا سه سال کار در غیر از شهر خودش است و تمام می شود. در واقع «مجردزیست» کسی است که بدون داشتن افقی روشن، تنها زندگی می کند.»
زندگی مجردی جهت جامعه ضرر هم دارد؟
نمی توان قطع به یقین گفت که زندگی های مجردی جهت جامعه ضرر دارند یا بی ضررند، ولی از شواهد و قرائن این طور برداشت می شود افرادی که زندگی های مجردی دارند از سوی جامعه آسیب پذیر ترند و نمی توانند در شرایط بحرانی معنوی و مالی تصمیم گیری های درست تری داشته باشند.
افرادی که زندگی های مجردی داشته اند و بعد از چند سال تنها زیستن به خانواده برگشته اند، می گویند در اوایل زندگی مجردی همه چیز خوب هست؛ اختیار تمام کارهایت با خودت است و خودت جهت زندگی ات تصمیم گیری می کنی، ولی در ادامه زندگی با صدای صحبت کردن های دسته جمعی همسایه دلت جهت خانواده تنگ می شود، هرچیزی جهت تو بهانه ای می شود تا دلتنگ زندگی خانوادگی شوی.
زندگی های مجردی که قطعیت دارند؛ گاه جهت اینکه شکست نخورند ازدواج های سفید ختم می شوند و دو نفر در کنار هم بدون هیچ احساس وظیفه ای نسبت به هم و تنها به علت همخانه بودن زندگی می کنند که این مورد هم خود آسیبی مجزا و قابل بررسی است.
آمایش طرح سرزمینی تحصیلی، کمک به زیاد کردن میل ازدواج در جوان، اصلاح شرایط اقتصادی و وام ها جهت افرادی که قصد ازدواج دارند، میل به فرزند آوری در سنین پایین در زوجین و… می توانند از جمله مواردی باشند که به کم کردن «تنها زیستی» در جوانان کمک می کنند.
فرهیختگان / مهسا شمس کلائی
واژه های کلیدی: زندگی | تنهایی | ازدواج | جوانان | خانواده | دانشگاه | روابط اجتماعی | اخبار اجتماعی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
